Hayvanlar Çocuk ve Yetişkin Psikoterapisinde Kullanılabilir Mi?

Bir Köpeği Okşayarak ya da Ata Binerek Kendinizi İyi Hissetiniz Mi?

Hepimizin neşesi, evimizi süsleyen kedilerimiz, köpeklerimiz ve diğer güzel canlılar. Sizleri seviyoruz ve sizlere gerçekten değer veriyoruz. Sizlerle en güzel ve özel anlarımızı paylaşıyoruz, biliyoruz ki siz olmazsanız her şey bir parça daha eksik!

Son Araştırmalar O Güzel Canlıların Psikoterapi’de Kullanılabileceğini Söylüyor!

İnsan ve hayvan psikolojik bağının günümüzde gözle görülür bir şekilde arttığı ortada. İşte bu sevimli, güzel ve güçlü olan insan ve hayvan interaksiyonu, sağlıklı bir gelişimi artırmak ve sağlıklı olmayan koşulları düzeltmek için kullanılabiliyor (Fine, 2010). Bunun için de sadece evinizde olmanız bile yeterli!

Hayvan yardımlı terapi, uzman terapistler tarafından yaşamları boyunca psikiyatrik hastalıkların ve mental sağlık problemlerinin için risk taşıyabilecek çocuklar, gençler (Balluerka, Muela, Amiano & Caldenty, 2015) ve yetişkinlerde önerilebilmektedir. Aynı zamanda, hayvan yardımlı terapilerin bilimsel olarak önemini bilen terapistler, kendi terapi yöntemleriyle bu faydayı artırarak bireylerin daha sağlıklı bir yaşama kavuşmasına vesile olabilirler.

Psikoterapiler genelde bireylerin duygusal ve ilişkisel ihtiyaçlarını, terapi ortamında terapi alacak kişiyle bağ kurarak açığa çıkarırlar. Ancak bu terapist-terapi alacak kişi arasında oluşacak bağı kurmak en başta zordur. Hayvan yardımlı terapide ise, zaten psikopatoloji gösteren birey ile hayvan arasında oluşmuş olan bu bağ, psikoterapiste büyük bir fırsat sağlamaktadır. Özellikle travma sonucu kötü muamale gören çocuklarda hayvan yardımlı terapinin etkisi hem çocuğa hem psikoterapiste faydalıdır (Parish-Plass, 2008). Kelime gelişiminden önce kötü muamele edilmiş çocuklarda kendilerini sembolizmle ifade etmekte zorluklar yaşanmaktadır (Thompson, 2008). Bu yüzden, bu çocukları cansız bebeklerle oynatarak tedavi etmek oldukça zordur. Hayvanlar ise, gerçekçiliği güvenli psikolojik mesafede temsil ederek, canlı interaksiyonlarla (yemek yemek, ortalıkta dolaşmak, duygu göstermek, hastalanmak vb) çocukların travma sorunlarını azaltmada yardımcı olabilmektedir.

Hayvan Yardımlı Terapi Bilimsel Olarak Nasıl İşliyor?

Odeendal’a göre (2000), bir köpeğin varlığında, bireylerdeki kortizol düzeylerindeki düşüş sonucu anksiyetede azalma gözleniyor. Özellikle psikopatoloji için risk taşıyabilecek çocuklarda gözlemlenen anksiyete, kendi travma tecrübelerindeki içerikle karşılaşıldığında daha da artmakta. Bu açıdan bakıldığında, zaten yüksek kaygı tşıyan çocuklarda, anksiyetenin hayvan yardımlı terapiyle azaltılması, psikopatolojilerin önlenmesinde fayda sağlayabilir. Başka bir çalışmada ise Elektro Konvulsif Terapi’ye (EKT, psikiyatrik rahatsızlıklar için uygulanan ve beyine elektroşok vererek hastalığın semptomlarını azaltmak için kullanılan bir tedavi şeklidir) girecek hastalarda hayvan yardımlı terapinin beyindeki bilinmeyen bir mekanizmayla korkuyu azalttığı bulunuyor (Barker, 2003).

O zaman napıyoruz? Bu güzel canlıları koruyoruz, seviyoruz ve onlara değer veriyoruz!

Kaynaklar

Balluerka, N., Muela, A., Amiano, N., & Caldentey, M. A. (2015). Promoting psychosocial adaptation of youths in residential care through animal-assisted psychotherapy. Child abuse & neglect, 50, 193-205.

Barker, S. B., Pandurangi, A. K., & Best, A. M. (2003). Effects of animal-assisted therapy on patients’ anxiety, fear, and depression before ECT. The journal of ECT, 19(1), 38-44.

Fine, A. H. (Ed.). (2010). Handbook on animal-assisted therapy: Theoretical foundations and guidelines for practice. Academic Press.

Nathans-Barel, I., Feldman, P., Berger, B., Modai, I., & Silver, H. (2005). Animal-assisted therapy ameliorates anhedonia in schizophrenia patients. Psychotherapy and Psychosomatics, 74(1), 31-35.

Parish-Plass, N. (2008). Animal-assisted therapy with children suffering from insecure attachment due to abuse and neglect: A method to lower the risk of intergenerational transmission of abuse?. Clinical child psychology and psychiatry, 13(1), 7-30.

Thompson, R. A. (2008). Early attachment and later development: Familiar questions, new answers.

Odendaal, J. S. (2000). Animal-assisted therapy—magic or medicine?. Journal of psychosomatic research, 49(4), 275-280.