Romatoid artrit; sinovial enflamasyon, hiperplazi, oto-antikor oluşumu (romatoid faktör vb), kartilaj ve kemik deformitesi gözlenen oto-immün bir hastalıktır.
Romatoid Artritte Genetik ve Çevresel Faktörler
Romatoid artrit, genotip, çevresel tetikleyiciler ve şans arasında karmaşık bir etkileşimi içerir. Tek yumurta ikizlerinde olma olasılığı yüzde 15-30 iken çift yumurta ikizlerinde bu oran yüzde 5’tir. İnsanlardaki HLA-DR B1 lokusu ile ilikisi, romatoid faktör ve ACPA oto-antikoru pozitif hastalarda kanıtlanmıştır. Bu allelerdeki QKRAA amino-asit motifleri hastalığa yatkınlıkta önem taşımaktadır. Otoreaktif edinsel bağışıklı sistemi yanıtında T-hücresi reportuar seçimi, antijen sunumu ya da peptit afinitesindeki değişikliklerin rolü olduğu düşünülmektedir.
Gen-çevre etkileşimi çalışmalarından elde edilen bulgular, sigara içmek ve diğer bronşiyal stres formları (örneğin, silikaya maruz kalma), HLA-DR4 allel duyarlılığı olan kişilerde romatoid artrit riskini arttırmaktadır. Enfeksiyöz ajanlar (örneğin, Epstein-Barr virüsü, sitomegalovirüs, protein türleri ve Escherichia coli) ve bunların ürünleri (örneğin, ısı-şok proteinleri) uzun süredir romatoid artrit ile bağlantılıdır ve birleştirici mekanizmalar zor kalsa da, bir tür moleküler taklit türü kabul edilir. Enfeksiyon sırasında immün komplekslerin oluşumu, uzun süredir romatoid artritin tanısal bir belirleyicisi olarak görev yapan ve patogenezinde rol oynayan immünoglobulinin Fc kısmına karşı yüksek afiniteli bir otoantikor olan romatoid faktörün indüklenmesini tetikleyebilir. Ayrıca, romatoid artritin periodontal hastalık ile ilişkili olduğu görülmektedir: Porfromonas gingivalis, memeli proteinlerinin sitrülinasyonunu destekleyebilen PADI4’ü eksprese eder. Son olarak, gastrointestinal mikrobiyomun artık artiküler modellerde otoimmünitenin gelişimini etkilediği bilinmektedir ve otoantikor pozitif romatoid artrit ile ilişkili spesifik (ve potansiyel olarak izlenebilir) klinik bakteri belirteçleri ortaya çıkmaktadır.
Romatoid artrit riski, kadınlar arasında, erkeklerden daha fazladır. Romatoid artritin başlangıcı, advers yaşam olaylarıyla da ilişkilidir. Bu tür olaylar için moleküler açıklamalar, hipotalamik-hipofiz-adrenal eksen ve sitokin üretimi arasında bir bağlantı gösteren hayvan iltihabı modellerinden ortaya çıkmaktadır. Merkezi sinir sistemi normalde bağışıklık düzenlenmesi ve homeostazda rol oynar ve nöroimmünolojik etkileşimler, kemirgen artrit modellerinde hastalık gelişimini düzenler.
Kaynaklar
McInnes, I. B., & Schett, G. (2011). The pathogenesis of rheumatoid arthritis. New England Journal of Medicine, 365(23), 2205-2219.
İlk yorum yapan olun